(αφισάκι που κολλάμε στις γειτονιές μας)
Ακόμα και σε καιρό πανδημίας κορονοϊού… ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΟΙΝΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
Από τις πρώτες μέρες που κηρύχθηκε η έκτακτη υγειονομική κατάσταση που ζούμε, έχει γίνει σαφές ότι το βάρος θα πέσει για μια ακόμα φορά στους πιο αδύναμους και φτωχούς. Η κυβέρνηση έσπευσε να δώσει στα αφεντικά μια σειρά από δυνατότητες που επιζητούσαν εδώ και καιρό όπως αδήλωτες υπερωρίες και αλλαγές στα προγράμματα των εργαζομένων, μονομερής επιβολή εκ περιτροπής εργασίας (μέχρι 50% μείωση σε ώρες και μισθό) και τηλεργασίας και αποποινικοποίηση μη έγκαιρης καταβολής του δώρου Πάσχα.
Αυτά τα μέτρα επέτειναν ακόμα περισσότερο την πάγια εργοδοτική καφρίλα των απολύσεων, των εξαναγκασμών σε παραίτηση, των αναγκαστικών αδειών και αδειών άνευ αποδοχών, των μειώσεων αποδοχών και εκβιασμών για συνέχιση της εργασίας ενώ στα χαρτιά φαίνεται αναστολή σύμβασης ή άδεια ειδικού σκοπού.
O Covid-19 αποτελεί ευκαιρία για τις επιχειρήσεις για έναν άλλο λόγο. Αναπτύσσονται σε χρόνο ρεκόρ συστήματα τηλεργασίας και αυτοματισμοί ώστε με την δικαιολογία των ανέπαφων συναλλαγών και του μη συγχρωτισμού να μειωθεί μακροπρόθεσμα το κόστος για τους εργοδότες. Με αυτό τον τρόπο η δουλειά από το σπίτι με όλα τα απαραίτητα συστήματα επιτήρησης και ελέγχου (με προγράμματα ελέγχου και κάμερες) θα γίνει καθεστώς. Παράλληλα οι ανάγκες σε εργατικό δυναμικό θα μειωθούν και θα δικαιολογηθούν αναλόγως στέλνοντας αρκετούς από εμάς στην ανεργία αλλά και επεκτείνοντας την μαύρη, την μερική απασχόληση και την εκ περιτροπής εργασία.
Το ξαφνικό πέρασμα στην ανεργία για πολλές χιλιάδες εργαζόμενους στις επιχειρήσεις και τα μαγαζιά που έκλεισαν μέχρι νεωτέρας και για ακόμα περισσότερους που βασίζονται στη τουριστική σεζόν, έγινε παράλληλα με την εντατικοποίηση και επιδείνωση της εργασιακής καθημερινότητας χιλιάδων άλλων που δουλεύουν σε σούπερ μάρκετ, μαγαζιά με ντελίβερι, μεταφορικές, φαρμακεία, pet shop. Συνήθως μάλιστα σε συνθήκες υγιεινής που μόνο σε περίοδο πανδημίας δεν αντιστοιχούν.
Το έκτακτο βοήθημα των 800 ευρώ, χαμηλότερο από τον μηνιαίο κατώτατο μισθό, σε καμία περίπτωση δεν αρκεί για να καλύψει τα πάγια έξοδα. Εξάλλου δεν αφορά το –καθόλου μικρό– κομμάτι των εργαζομένων που δουλεύει ανασφάλιστα, όσους μετανάστες είναι με ελλιπή χαρτιά και αυτούς που είχαν περισσότερες από μία δουλειές εφόσον εξακολουθούν να εργάζονται έστω και λίγες ώρες την εβδομάδα. Με άλλα λόγια αυτούς που έχουν την μεγαλύτερη ανάγκη. Για τους αυτοαπασχολούμενους σε μια σειρά επιστημονικών κλάδων, το «καλύτερο» που σκέφτηκαν ήταν επιδοτούμενα σεμινάρια. Ακόμα και η μείωση στο ενοίκιο για όσους κατέληξαν να παίρνουν τα 800 ευρώ είναι μόνο 40% ενώ δεν περιλαμβάνονται όλοι όσοι πλήττονται.
Την ίδια στιγμή, βλέπουμε το βάρος για την αντιμετώπιση του Covid-19 να πέφτει μονίμως στα περιοριστικά μέτρα, την ατομική ευθύνη και την επιλεκτική στοχοποίηση-κανιβαλισμό όσων θεωρείται ότι παρεκκλίνουν. Οι συναθροίσεις σε πάρκα και πλατείες απαγορεύονται ενώ στα κέντρα κράτησης ή στις φυλακές οι άνθρωποι στοιβάζονται στις χειρότερες συνθήκες. Δηλαδή είναι περίπου δεδομένο ότι θα νοσήσουν. Η κρατική ευθύνη αποσιωπείται και αντί να είναι ζητούμενο η στελέχωση και ενίσχυση των υποδομών του συστήματος υγείας, το κράτος απλώς οργανώνει τον εθελοντισμό και επικροτεί τις δωρεές μεγαλοεπιχειρηματιών και ομίλων ακόμα και σε ότι αφορά στοιχειώδες υγειονομικό υλικό όπως οι μάσκες. Οι τελευταίοι είναι περίπου βέβαιο ότι σε λίγο καιρό θα (ξανα)ζητάνε στήριξη ή να τους διαγραφούν τα χρέη επειδή χτυπήθηκαν από την κρίση.
Ενώ φαινομενικά οι θεωρίες περί ελεύθερης αγοράς και ιδιωτικοποίησης στην υγεία μπήκαν στην άκρη, δεν προκύπτει από πουθενά βελτίωση του εθνικού συστήματος υγείας. Η κρατική χρηματοδότηση είναι προς όφελος των ιδιωτικών κλινικών και διαγνωστικών κέντρων. Ότι προσλήψεις νοσηλευτών και γιατρών γίνονται είναι με σύμβαση για ένα χρόνο και βλέπουμε…
Για μια ακόμα φορά, μας επιβάλλεται να φτωχύνουμε και να πληρώσουμε την καινούργια οικονομική κρίση που ξεκίνησε. Με εθνική ομοψυχία να βλέπουμε το κράτος να χρηματοδοτεί και να διασώζει την οικονομία σε βάρος της κοινωνίας, στην πλάτη του καθενός και της καθεμιάς μας. Ο περιορισμός δικαιωμάτων και ελευθεριών, τα μέτρα ελέγχου, παρακολούθησης και υγειονομικής χαρτογράφησης που τώρα εφαρμόζονται πιλοτικά, στην Ελλάδα και διεθνώς, είμαστε σίγουροι ότι στο εξής θα τα βρίσκουμε συχνά μπροστά μας με διάφορες προφάσεις.
Από την πλευρά μας, δεν πρόκειται να μείνουμε με σταυρωμένα χέρια μπροστά σε τέτοια ολοκληρωτική επίθεση. Ήδη, σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία για τον κόσμο της τάξης μας εκδηλώνονται αντιστάσεις από τους εργαζόμενους στην υγεία, στο εμπόριο, τις μεταφορικές και σε άλλους χώρους δουλειάς που καταπατούνται εργατικά δικαιώματα ή δεν τηρούνται τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας. Από δυνάμεις του κινήματος λειτουργούν δομές και δίκτυα αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας. Το στοίχημα είναι να δυναμώσουν οι αντιστάσεις τώρα και στο μέλλον. Με όπλα μας τη συλλογική αντίσταση, την αλληλεγγύη να βάλουμε φρένο στην υποτίμηση των ζωών μας. Οι ταξικοί αγώνες και η αλληλεγγύη δεν μπαίνουν σε καραντίνα!
Να βάλουμε τα ταξικά συμφέροντα, τις ανάγκες, τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας μπροστά
Πρωτοβουλία εργαζομένων/ανέργων στα νότια
https://prwterganenotia.wordpress.com/
prwterganenotia@espiv.net
